Uncategorized

Denk eens aan een goed boek dat je laatst las. Of een film die je pakte. Waar ging het over? Waarschijnlijk was het geen verhaal dat ging over rozengeur en maneschijn waarbij de hele wereld in vrede was. De kans is groot dat er een probleem was. Een vrij belangrijk probleem. Ofwel voor de wereld,

Hoe zorg je dat niet alleen je directe vakgenoten, maar ook mensen daarbuiten enthousiast raken over jouw onderzoek? Er zijn een aantal methodes om ook hen te interesseren voor jouw vak.

Al meer dan twintig jaar brengt het Amerikaanse collectief The Moth verhalen op het podium die worden verteld door mensen die ze zelf hebben meegemaakt. Hoog tijd, zo besloot de harde kern achter The Moth, om een boek uit te brengen met tips en tricks over hoe je het best verhalen kan vertellen. Het zit

De tachtigste workshop komt eraan. Dat blijkt uit de lijst die we opstelden naar aanleiding van het vijfjarig jubileum. Scientific Storytelling: van gelegenheidsduo tot geolide machine.

“Six years ago I started swimming.” That’s how Kasper de Kruiff’s masters presentation at the University of Twente begins. “I went to the pool almost every day. I was trying to learn the breast crawl. And that’s when I discovered that swimming is pretty hard.” This is a great example of storytelling at the beginning

Bij onze workshops Scientific Storytelling gaan we vaak in op metaforen en analogiëen. Vandaag ontdekte ik de medifoor. Van afbrokkelende muur (eczeem) en auto-alarm (zenuwpijn) tot poepfile (obstipatie) en  postduiven (hormonen).

Vandaag stuitte ik op een prachtig voorbeeld van een “Flappie”. Namelijk aan het begin van de prijswinnende Science-reportage van de Nederlandse wetenschapsjournalist Martin Enserink. Het stuk begint zo: In a small, poor village 15,000 kilometers from his home, Oriol Mitjà jumped out of a white van one early May afternoon and started to look at

Stel, je geeft een lezing, je vertelt op een feestje over je werk of je schrijft een artikel over je vakgebied. Voor je het weet, zijn woorden voor jou al zo vanzelfsprekend geworden dat je niet meer door hebt dat een ander erover struikelt. Hoe kun je toetsen of je verhaal vrij is van jargon?